Katecheza dla dorosłych 2009.12.06

Katecheza nr 13, Rok liturgiczny (6)

         Dzisiaj kontynuujemy nasze rozważania na temat przeżywania okresu świątecznego Bożego Narodzenia.

         W okresie Bożego Narodzenia Kościół przeżywa tak zwane Objawienie Pańskie. W starożytności chrześcijańskiej tak nazywało się świętowanie zejścia Chrystusa Pana na ziemię. Z czasem święto to było obchodzone na wschodzie i zachodzie chrześcijaństwa. Wtedy przyjęło się, świętowanie Bożego Narodzenia 25 grudnia, a 6 stycznia Kościoły wschodnie przeżywały Chrzest Pański, na zachodzie zaś pokłon Mędrców. Teksty liturgiczne mówią o Chrystusie Królu Narodów, a pobożność ludowa zaakcentowała pokłon Mędrców (tradycyjnie zwanych królami).

         Ewangelie mówią, że byli to mędrcy (magowie), a nie królowie i nie podaje ich liczby. Dopiero Orygenes w III w. podaje liczbę trzech Mędrców. Imiona: Kacper, Melchior i Baltazar przyjęto dopiero w X w. W liturgii rzymskiej istnieje zwyczaj poświęcenia wody, którą poświęca się mieszkania. Poświecenie złota, kadzidła i mirry pochodzi z przełomu XV i XVI w. W nowszych czasach powstała tradycja poświecenia kredy i wypisywania na drzwiach wejściowych do mieszkania symboli: C+M+B+rok bieżacy. Oznacza to: Christus Mansionem Benedicat (Niech Chrystus błogosławi to mieszkanie.

         Kolejnym świętem w okresie Bożego Narodzenia jest święto Chrztu Pańskiego. Obchodzimy je w niedzielę po 6 stycznia. Na tym kończy się cykl obchodów Bożego Narodzenia.