Katecheza dla dorosłych 2011.12.04

Katecheza nr 11, Dokumenty Kościoła cz. 9.

Ewangelii Nuntiandii adnotacja Apostolska Papieża Pawła VI cz. 6.

Małe wspólnoty, żeby miały charakter kościelny, muszą spełniać pewne wymagania. Pierwszym elementem naturalnym musi być słowo Boże, które stanie się dla członków tej małej komórki Kościoła pewna normą życiową. Kolejnym elementem nieodzownym jest modlitwa rozumiana jako odpowiedź człowieka na słowo Boże. Ma się nawiązywać stały dialog człowieka z Bogiem. Następną ważna sprawą jest świadectwo życia chrześcijańskiego. „Ta grupa musi reprezentować pewien styl życia chrześcijańskiego, pracować nad odnową, wypracowywać pewne formy życia w pełni odpowiadającego Ewangelii”. Dalej należy zauważyć element służby. Każdy członek wspólnoty otrzymał od Boga zdolności, talenty, charyzmaty, którymi ma posługiwać wspólnocie dla zbudowania wszystkich. Kolejną cecha małej grupy jest jedność. Wspólnota tworząc Kościół partykularny nie zamyka się w sobie, ale w pełni uczestniczy w życiu Kościoła powszechnego. Nie może dochodzić do jakiejś konkurencji między wspólnotami, ale jest potrzebna otwartość na wszystkie „przejawy” Kościoła. Nieodzowna tutaj jest jedność z pasterzami i Urzędem Nauczycielskim Kościoła.

Ewangelizacja nie jest czynnością i pomysłem jednego człowieka, ale jest działalnością całego Kościoła. Im bardziej żyje się w jedności z Chrystusem i Jego Kościołem, tym  zwiększa się autentyczność głoszącego. Nie można powiedzieć też, że głoszenie jako obowiązek przypada tylko jakiejś grupie w Kościele np. hierarchii kościelnej. Jest to misja wszystkich wierzących zgodnie z powołaniem i charyzmatami, jakimi Bóg obdarza. „Kościół nie jest konstrukcją dialektyczną, lecz organiczną. Prawdziwe w tej propozycji jest tylko to, że są w nim różne funkcje i że Bóg ciągle wzbudza ducha prorockiego w ludziach…”.