Katecheza dla dorosłych 2011.11.20

Katecheza nr 9, Dokumenty Kościoła cz. 7.

Ewangelii Nuntiandii adnotacja Apostolska Papieża Pawła VI cz. 4.

Głoszenie odbywa się również przez świadectwo osobistego życia. Człowiek, ponieważ autentycznie przeżywa przyjaźń z Chrystusem może promieniować świadectwem na innych w środowisku, w którym się znajduje. Ma ono wytwarzać w ludziach, którzy nie spotkali jeszcze Zbawiciela pytanie i refleksję: „Dlaczego tak żyją?; dlaczego takimi są?

Samo świadectwo jednak nie wystarczy, bo przestanie promieniować, jeśli nie będzie wyjaśniane, jeśli nie będzie odpowiedzi na pytanie: „Dlaczego tak żyją?”. Potrzeba głoszenia wyjaśniającego, wprowadzającego w tajemnice Chrystusa. Tym wyjaśnieniem okazuje się Kerygmat i Katecheza. Jednak „Przepowiadanie osiąga swa pełną moc, znaczenie tylko wtedy, kiedy jest słuchane, przyjęte, przyswojone i kiedy w tym, kto je przyjmuje, wznieca przylgnięcie całą duszą.” Żeby głoszenie miało swoją moc człowiek musi chcieć przyjąć w wolności jego orędzie.

Neoficie, który dopiero odkrył dar wiary i życia nią potrzeba ukazywać Kościół jako miejsce obecności i działalności żywego Boga. W Kościele zaś należy wskazywać na sakramenty, jako moment kontaktu z Bogiem, otrzymywanie Jego łaski. Jednocześnie jest to źródło umocnienia dla ucznia Chrystusa.

Ewangelizacja wskazuje na Chrystusa, zapowiadanego przez proroków Starego Testamentu Mesjaszem, który stał się człowiekiem, przecierpiał straszną mękę, umarł i zmartwychwstał dla naszego zbawienia. Pan Jezus staje się dla każdego człowieka swoistego rodzaju propozycją, którą, w swojej wolności człowiek może podjąć, przyjmując Chrystusa jako osobistego Pana i Zbawiciela. Zbawienie jednak nie oznacza dobrobytu, pomyślności w życiu doczesnym i spełniania przez Boga próśb człowieka. Zbawienie jest darem życia wiecznego, które rozpoczyna się na ziemi i osiąga swoją pełnię w wieczności.

Ponieważ ewangelizacja ma dotykać wszystkich ludzi i wszystkich środowisk, to musi uwzględniać relacje międzyludzkie. Najbardziej podstawową komórka życia społecznego jest rodzina. Rodzina ma stawać się Domowym Kościołem, w którym przyjmowanie ewangelii rozpoczyna się od rodziców i potem oni ewangelizują swoje dzieci.

Misja Kościoła, jaka jest ewangelizacja, ma charakter duchowy i religijny, choć szanuje człowieka z jego uwarunkowaniami ma na celu przemianę serca, czyli nawrócenie.