Katecheza dla dorosłych 2009.05.03

Katecheza nr 30, Listy Św. Pawła (6)

Święty Paweł pisząc List do Galatów rozpoczyna od adresu, w którym bardzo mocno broni swojego autorytetu i niepokoi się, że wspólnota tak łatwo dała się zwieść (przypominamy sobie, że po drugiej wizycie Pawła w tej wspólnocie, pojawili się przeciwnicy Pawła, którzy podważali jego autorytet jako apostoła i poddali go ostrej krytyce).

Apostoł potwierdza argumentami historycznymi tezę, że jest na równi głosicielem Ewangelii, jak Apostołowie. Paweł opisuje swoje życie przed i po nawróceniu. Mówi, że Ewangelia, która głosi nie jest jego wymysłem, ale został mu Ona objawiona przez Jezusa Chrystusa. Św. Paweł powołuje się także na spotkanie z Apostołami w Jerozolimie, gdzie został oficjalnie potwierdzone jego głoszenie Ewangelii. Święty z Tarsu głosi tę sama Ewangelię co Dwunastu Apostołów.

Paweł potem podaje argumenty biblijne prawdziwości Ewangelii, która głosi. Podaje przykład Abrahama, który otrzymał od Boga łaskę nie przez uczynki, ale przez Boża obietnicę. Usprawiedliwienie zatem pochodzi z łaski Boga, a nie ze spełnianych uczynków Prawa Starego Testamentu.

Potem Apostoł mówi o swojej Ewangelii wolności. Zostaliśmy powołani do wolności w Chrystusie. Mamy dobrze ją rozumieć, ale nie tak by hołdować ciału. Wymienia uczynki z ciał i uczynki Ducha. Wspólnota ma żyć nie według Prawa żydowskiego, ale zgodnie z Bożym Duchem.

Na koniec Paweł pisze ostatnie słowa własnoręcznie, aby jeszcze raz potwierdzić swój autorytet i swoją tożsamość.