Katecheza dla dorosłych 2008.11.23

Katecheza nr 12, Druga podróż misyjna Św. Pawła (2)

Paweł i Sylab znajdowali się nieprawnie w więzieniu. W nocy, gdy apostołowie się modlili i śpiewali Bogu hymny nastąpiło trzęsienie ziemi i opadły z nich łańcuchy. Dozorca myśląc, że więźniowie uciekli chciał popełnić samobójstwo. Jednak, gdy zobaczył Apostołów, uwierzył Bogu On i jego rodzina.

         Rankiem Pretorzy przysłali Liktorów z nakazem uwolnienia Pawła i Sylasa. Jednak Paweł uniósł się bardzo, że chciano tak szybko bez rozgłosu się ich pozbyć. Pretorzy, gdy się dowiedzieli, że uczestnicy wyprawy są obywatelami rzymskimi bardzo się przestraszyli. Oficjalnie ich przeproszono i poproszono, aby opuścili miasto.

         Po drodze Apostołowie odwiedzili dom Lidii i potem udali się przez Amfipolis i Apolonię do Tesaloniki. Miasto to było miastem wolnym i było kierowane przez radę Politarchów.

         Wyprawa udał się wedle zwyczaju najpierw do Synagogi, aby wśród Żydów głosić Dobrą Nowinę. Jednak nauczanie Pawła i Sylasa nie poruszyło za bardzo Żydów. Natomiast z wielka radością Ewangelię przyjęli poganie i prozelici (nawróceni na wiarę w Jednego Boga poganie). Jednak rozwój Kościoła bardzo denerwował środowisko Synagogi i wzbudzono znowu zamieszki (posługując się ludźmi z marginesu). Tłum udał się do domu Jazona, gdzie mieszkali Apostołowie, ale nie zastali ich. Natomiast porwano Jazona i postawiono przed politarchami z oskarżeniem przetrzymywania wichrzycieli i zachęcających do buntu przeciwko władzy. Jazona uwolniono, ale wyprawa udał się nocą do Berei.