|
Katecheza dla dorosłych 2008.11.09 Katecheza nr 11, Druga podróż misyjna Św. Pawła
Paweł zaproponował wyprawę Barnabie, ale się pokłócili o Marka. Barnaba chciał go wziąć ze sobą, ale Paweł obawiał się, że Marek znowu ich zostawi w czasie drogi. Dlatego Barnaba i Marek udali się na Cypr, a Paweł wraz z Sylasem poszli do Derbe i Listry przez Syrię i Cylicję. Z Listry wzięli Tymoteusza, którego Paweł obrzezał ze względu na Żydów. Udali się przez Frygię do Galicji. Tam mieli dłuższą przerwę, gdyż Paweł zachorował. Dalej Paweł chciał się udać do najbogatszej prowincji rzymskiej w Azji do Anatolii, ale, jak podają Dzieje Apostolskie Duch Święty im zabronił i próbował udać się do Bitynii, ale w drodze w Troadzie, Paweł miał nocne widzenie, w którym Macedończyk wzywał go do swoich rodaków. Odczytał to wydarzenie jako wolę Bożą i wszedł na teren europy. W tym miejscu Dzieje Apostolskie zaczynają opisywać wydarzenia z punktu widzenia pierwszej osoby liczby mnogiej „my”. Wskazuje to, że do wyprawy dołączył Św. Łukasz autor Dziejów Apostolskich. Dotarli do Filipii, rzymskiej prowincji. Było tam mało Żydów i nie było synagogi, więc wyprawa udał się nad rzekę i tam okazało się, że na modlitwę schodzą się żydzi. Tam pozyskali dla wiary Lidię z Tiatyry, pogankę wierzącą w jednego Boga. U niej zamieszkali. Doszło też do incydentu, który znowu skończył się niebezpiecznie dla Pawła i jego towarzyszy. Była w tym mieście kobieta opętana przez złego ducha. Wróżył on przez nią i jej panowie mieli z tych wróżb zyski. Poznała ona, że wyprawa pochodzi od Boga Najwyższego i przeszkadzała. Paweł zdenerwowany wyrzucił złego ducha. Panowie wnieśli przeciw niemu skargę i natychmiast zostali ukarani chłosta i wtrąceni do więzienia, bez sądu (Paweł i Sylas byli obywatelami rzymskimi i nie do pomyślenia było ukarać obywateli rzymskich bez sądu i to w taki sposób. Było to bezprawie). |