Katecheza dla dorosłych 2011.02.20

Katecheza nr 2, Warunki sakramentu pokuty cz. 1.

Rachunek sumienia

         Pierwszym warunkiem sakramentu pokuty jest rachunek sumienia. W pierwszym skojarzeniu może przychodzić na myśl, jakieś zimne, niejako matematyczne, rozrachowanie grzechów  z Bogiem.

            Rachunek sumienia dobrze zaczynać od modlitwy i właściwie traktować jak rozmowę z Bogiem o swoich grzechach. Bóg nas kocha i chce,  byśmy szczerze i z pokojem w sercu oddali mu swoje słabości. Zaczynamy modlitwą do Ducha  Świętego, żeby On nas oświecił, żeby On pokazywał, wydobywał z nas grzechy. Potem stawajmy w prawdzie o dobru, którego doświadczyliśmy od Boga od ostatniej spowiedzi (zaczynamy od dobra ,żeby uświadomić sobie że Bóg jest ciągle dobry i nas kocha). Kontekst dobra i Bożej miłości jest bardzo ważny, bo pomaga nam lepiej przeżyć żal za grzechy. Uświadamiając sobie, że ranię Boga, który mnie kocha, mogę doświadczyć tego „zdrowego bólu” – żalu za popełnione zło lub brak dobra.

            W dalszej części rachunku sumienia dziękujemy za dobro, którego doświadczyliśmy, ale i za to, które udało się nam wykonać dzięki Bożej łasce. Potem pytamy się o dobro, którego nie uczyniliśmy, czy jak mówi Tradycja Kościoła, o zaniedbaniach. Następnie pytamy o zło uczynione lub pomyślane. Bardzo ważne, żeby nie zatrzymać się tylko na faktach grzechów, ale żeby zadać sobie pytanie: dlaczego to zrobiłem? To pytanie pomaga dojść do motywacji grzechu i jego korzenia (dlaczego to zrobiłem? – bo szukam radości, pocieszenia w grzechu? Ze złości wobec kogoś?). Warto też uświadomić sobie okoliczności grzechu i jego wielokrotność.