Transmisja
Mszy Św. na żywo z naszej parafii
W
każdą niedzielę o godzinie 10:00 i środę o godzinie
18:30
dostępne
w zakładce „Transmisja” po lewej stronie.
Najbardziej znanymi wizerunkami
królowej Jadwigi są wizerunki wykonane przez Jana Matejkę, której
obecny był przy otwarciu grobu królowej w roku 1887. On też na
miejscu wykonał rysunek czaszki Jadwigi. Drugim, bardzo znanym wizerunkiem,
jest podobizna pędzla Bacciarelliego malarza,
który malował na zlecenie króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Otwarcie grobu Jadwigi w lipcu
1949 roku połączone było ze szczegółowym badaniem jej
szczątków, przeprowadzonych zgodnie z wymogami prawa Kanonicznego, w
związku z prowadzonym procesem kanonizacyjnym. Oto opis dyktowany na
bieżąco przez profesora Jana Olbrychta: ,,Wyjęta z grobowca
skrzynia jest kształtu czworobocznego o bocznych ścianach o
długości 222cm, o dnie 64 cm szerokim. Wysokość
ścian skrzyni do jej dna do górnej krawędzi wynosi 57 cm. Deski
heblowane z miękkiego drewna. Pokrywa skrzyni jest znacznie
zbutwiała oraz ukazuje duże ubytki i luki przez które widać
szczątki zwłok, większe kawałki zbutwiałych desek oraz
nieco gruzu”. Po usunięciu
kawałków drewna oraz gruzu stwierdza się, że w skrzyni, w
odległości 30 cm poniżej jej krawędzi górnej znajduje
się drugie dno, być może starej trumny podpartymi i
ogrodzonymi od dna dwoma klockami, znajduje się w ten sposób wolna
przestrzeń. Po usunięciu odłamków drzewnych z pokrywy skrzyni
oraz gruzu stwierdza się kościec ludzki pokryty w całości
razem z czaszką tkaniną”. Jeszcze przed wyjęciem z trumny
zmierzono długości kośćca (kościec ten zmierzony w
ułożeniu w trumnie jest 175-180 cm długi w zależności
od ułożenia kości”). Wynik tego pomiaru świadczy, że
królowa Jadwiga była osobą niezwykle wysoką. Prof. Olbrycht
zauważył też, że szkielet obok wysokiego wzrostu wykazuje
także inne cechy budowy charakterystycznej raczej dla
mężczyzny niż dla kobiety. Szczególnie miednica była
wąska i względnie wysoka, miała więc budowę
męską. Niemniej cały szereg cech dostrzeżonych przez
profesora, takich jak np. niezbyt rozwinięte kości, stosunkowo
słabo wykształcone przyczepy mięśniowe., wreszcie budowa
kości krzyżowej wskazuje, że był to jednak mimo
pierwszego wrażenia – szkielet kobiety. W końcu podsumowuje: (…) te znamiona
pozwalają określić wiek tej osoby, przy uwzględnieniu jej
płci żeńskiej, na wynoszący w przybliżeniu
około 28 lat w chwili śmierci”. Badania szkieletu nie dało-jak oczekiwano
możliwości ustalenia przyczyny śmierci. Jednak stwierdzenie
wąskiej miednicy mogło wyjaśnić przyczynę
ciężkiego porodu, którego powikłania być może
stanowią przyczynę śmieci.
Z braku współczesnych Jadwidze jej wizerunków, wyobrazić
musimy sobie królową Jadwigę jako niewiastą młodą,
wysokiego wzrostu, silnej, prawie męskiej budowy, kształtną,
krótkogłową, o wysokiej czaszce, blondynkę o czole wysokim,
twarzy podłużnej, wąskim proporcjonalnym nosie i pięknych
rysach. Ten przedstawiony opis zgodny jest w najogólniejszych zarysach z
wizerunkiem Jadwigi z Pocztu Królów i Książąt polskich
autorstwa Jana Matejki. Pamiętajmy, że Matejko szczątki
Jadwigi nie tylko widział na własne oczy, ale odrysował jej
czaszkę. Miał więc w pewnym sensie kontakt z modelem. Nasze rozważania w tym momencie zbliżają
się do końca. Prześledziliśmy większość
tego 28-letniego życia. Było ono piękne, owocne i Boże.
Wydaje się, że Jadwiga-jako jedna z czterech żon Króla
Władysława Jagiełły, było przez niego najbardziej
kochaną. Para królewska stanowiła uzupełniające się
jedność we wszystkim. Było to więc w zamiarze
początkowym małżeństwo z powodów politycznych, jednak z
upływem czasu okazało się, że nie brakło w nim
miłości. Jakże wielki smutek musiał przeżywać
Jagiełło po jej śmierci. Pragnienie miłości w
życiu Jagiełły pojawiło się później, gdy
poślubił z czystej miłości nie młodą już
Elżbietę Granowską. Małżeństwo Jadwigi Andegaweńskiej z
Wielkim Księciem Litewskim Władysławem Jagiełłą
było ze wszach miar szczęśliwe i obfite w dobro. Tak,
królewska para - dwoje ludzi zajmujących najwyższe miejsca w
Poczcie Królów i Książąt Polski. Ks. Leszek Chudziński Nowenna Pompejańska Nowenna Pompejańska nazywana jest też nowenną „nie do odparcia”, ponieważ Matka Boża złożyła obietnicę, że każdy, kto przez 54 dni odmówi różaniec, prosząc o konkretną łaskę - otrzyma ją. Nowenna to dziewięciodniowe nabożeństwo odmawiane zazwyczaj w jednej konkretnej intencji. Nowenna pompejańska jest specyficzną modlitwą, bo składa się z sześciu nowenn. Powstała prawdopodobnie w Pompejach i została rozpropagowana przez dominikańskiego tercjarza bł. Bartłomieja Longo. Jako student związał się z ruchem satanistycznym, który dość mocno działał w ośrodkach akademickich. Był zafascynowany okultyzmem i doszedł nawet do wtajemniczenia na poziomie kapłana. Wiele grup studenckich w Neapolu oraz innych ośrodkach w krajach zachodniej Europy podlegało wtedy wpływom ruchów masońskich i satanistycznych. Błogosławiony Bartłomiej Longo dwa lata trwał w tych praktykach. Przeżywał wielkie ciemności, chciał popełnić samobójstwo. Znajomy katolik umówił go w końcu na spotkanie z księdzem, który przekonał Bartłomieja, że musi powierzyć się Matce Bożej. I rzeczywiście tak uczynił. Wyszedł z ciemności, ale przez cały okres nawrócenia mocno przeżywał swoje odejście od Boga i miał straszne pokusy rozpaczy. Kiedyś przyjechał do Pompejów, gdzie znajoma prosiła go, by zajął się terenem, który dzierżawiła. Podjął się tego zadania i gdy tam przebywał, nadal przeżywał ogromne ciemności. W pewnym momencie usłyszał słowa: „Jak będziesz się modlił na różańcu i propagował Różaniec, to Ja cię z tego uleczę”. To były słowa Matki Bożej. Zaczął odmawiać Różaniec i odzyskał spokój. W Pompejach odbudował kościół, wybudował sanktuarium Matki Bożej, do którego przywiózł obraz Matki Bożej Różańcowej ze św. Dominikiem. Pewnego dnia przyszła do niego kobieta, która została uzdrowiona za pośrednictwem Matki Bożej. W chorobie usłyszała wskazanie, że powinna modlić się na różańcu przez 54 dni. Pierwsze 27 dni miała prosić o uzdrowienie, a przez kolejne 27 dni miała dziękować. Po 54 dniach została uzdrowiona. Przyszła i opowiedziała o tym Bartłomiejowi. On natomiast zaczął w Pompejach propagować nowennę zwaną dzisiaj pompejańską. Papieże uznali tę nowennę oraz objawienia z nią związane jako prawdziwe ze względu na ogromną skuteczność. Jak się modlić? Nowenna pompejańska trwa 54 dni. Każdego dnia odmawiamy trzy części różańca świętego (radosną, bolesną i chwalebną). Jeśli ktoś chce, może odmawiać czwartą część z tajemnicami światła. Przed rozpoczęciem różańca wymieniamy najpierw intencję (tylko jedną), a następnie mówimy: „Ten różaniec odmawiam na Twoją cześć, Królowo Różańca świętego”. Odmawiamy modlitwy początkowe różańca (Wierzę w Boga, Ojcze Nasz, 3 Zdrowaś Mario, Chwała Ojcu) – jeden raz na początku nowenny w danym dniu. Odmawiamy różaniec – wszystkie 15 tajemnic (do nowenny pompejańskiej można dołączyć również tajemnicę światła). Nie trzeba odmawiać wszystkich tajemnic za jednym razem – modlitwę można podzielić, np. na pory dnia. Po zakończeniu każdej części różańca odmawiamy modlitwy: błagalną bądź dziękczynną. Modlitwy błagalne (odmawiane pierwsze 27 dni) i dziękczynne (kolejne 27 dni) w Nowennie Pompejańskiej: Modlitwy końcowe w trakcie części błagalnej: Pomnij o miłosierna Panno Różańcowa z Pompejów, jako nigdy jeszcze nie słyszano, aby ktokolwiek z czcicieli Twoich, z Różańcem Twoim, pomocy Twojej wzywający, miał być przez Ciebie opuszczony. Ach, nie gardź prośbą moją, o Matko Słowa Przedwiecznego, ale przez święty Twój różaniec i przez upodobanie, jakie okazujesz dla Twojej świątyni w Pompejach wysłuchaj mnie dobrotliwie. Amen. Modlitwy końcowe w trakcie części dziękczynnej: Cóż Ci dać mogę, o Królowo pełna miłości? Moje całe życie poświęcam Tobie. Ile mi sił starczy, będę rozszerzać cześć Twoją, o Dziewico Różańca Świętego z Pompejów, bo gdy Twojej pomocy wezwałem, nawiedziła mnie łaska Boża. Wszędzie będę opowiadać o miłosierdziu, które mi wyświadczyłaś. O ile zdołam będę rozszerzać nabożeństwo do Różańca Świętego, wszystkim głosić będę, jak dobrotliwie obeszłaś się ze mną, aby i niegodni, tak jak i ja, grzesznicy, z zaufaniem do Ciebie się udawali. O, gdyby cały świat wiedział jak jesteś dobra, jaką masz litość nad cierpiącymi, wszystkie stworzenia uciekałyby się do Ciebie. Amen. Na koniec odmawiamy modlitwę „Pod twoją obronę” oraz trzy razy z ufnością prosimy: „Królowo Różańca świętego, módl się za nami”. Nowenna Pompejańska jest szkołą modlitwy i należy odmawiać ją codziennie. Jeżeli z jakiegoś powodu ją przerwiemy, należy zacząć od nowa. Dlaczego 54 dni? Nowenna kojarzona jest z dziewięcioma dniami modlitw. W przypadku Nowenny Pompejańskiej modlitwa trwa 54 dni. Skąd ta różnica? Matka Boża w objawieniu poleciła odmówić trzy nowenny dziękczynne i trzy błagalne. Daje to 6 nowenn po 9 dni, co daje razem 54 dni. Nowenna Pompejańska dzieli się na dwie części po 27 dni – część błagalną i dziękczynną. Modlitwie towarzyszy przez cały czas jedna intencja. |
|
|
