Transmisja
Mszy Św. na żywo z naszej parafii
W
każdą niedzielę o godzinie 10:00, w środę o godzinie
18:30.
Transmisje
dostępne w zakładce „Transmisja” po lewej stronie.
Wierny sługa... 2 lutego 1981 roku wieczorem,
zostałem poinformowany przez ceremoniarza prymasowskiego, że
następnego dnia o godzinie 7.00 mam udać się do Księdza
Kardynała Wyszyńskiego, aby posługiwać Mu do Mszy
św. Byłem bardzo przejęty, zarówno zaproszeniem, jak i w trakcie
sprawowania Eucharystii przez Księdza Prymasa. Po Mszy św. Ksiądz
Kardynał zaprosił mnie na śniadanie. Do dziś
pamiętam smak białego sera twarogowego, powleczonego przepysznym
miodem. Ale nie to jest
najważniejsze. Ksiądz Prymas usługiwał mi przy
śniadaniu, diakonowi, który, chociaż z urzędu powinien to
czynić. Troszczył się najpierw o mnie, by niczego mi nie
brakowało. Rozmawiał ze mną bardzo przyjaźnie. Na koniec
posiłku udał się do sąsiedniego pokoju, przyniósł
album o I Pielgrzymce Ojca Świętego Jana Pawła II do Ojczyzny,
uczynił osobistą dedykację, pobłogosławił mnie,
po ojcowsku przytulił i pożegnał. Do dziś pozostał mi
album. Była to ostatnia Eucharystia, którą Ksiądz Prymas
celebrował w Gnieźnie. Wierny sługa... 6 lutego 1949 roku w czasie
ingresu do katedry warszawskiej powiedział: Gdy pytano św. Jana
Apostoła, dlaczego ciągle mówi o miłości,
odpowiedział: „Jest to Boże przykazanie i jeśli będzie
wykonane, wystarczy. Cała relacja Bóg-człowiek wyraża się
właściwie w miłości: Miłuj i czyń, co chcesz”. „Najbardziej wyraziste postacie
świętych to ludzie, którzy dobrze przyjęli Bożą
miłość i dobrze się nią posługiwali”. „Idzie nowych ludzi
plemię” (s. 259-260) Wierny sługa... W filmie Teresy Kotlarczyk pt. Prymas
będącego opowieścią o wojennych latach Księdza Prymasa,
rozgrywa się wzruszająca scena. Chorowitym, upadającym na
zdrowiu, więziennym towarzyszem opiekuje się Ksiądz
Kardynał. Ks. Stanisław Skordecki tak
wspomina ten fakt: „W filmie nie jest to pokazane, a dla mnie było to
wielkie przeżycie. Ksiądz Prymas umył mi nogi. Wziął
mnie z pryczy na ręce, położył na kocu, na posadzce,
otworzył okno, przewietrzył i potrzepał siennik, pościelił
wszystko za nas, przyniósł wodę i obmył mi nogi, po czym
jeszcze natarł mnie całego. Było to dla mnie ważne
doświadczenie.” Wierny sługa... „Najważniejszy jest
człowiek. Wszystko ma służyć człowiekowi, wszystko
ma służyć człowiekowi, wszystko ma być na kolanach
przed człowiekiem. Nawet tacy ludzie ozdobieni władzą
kapłańską, jak papież na Watykanie i biskup w swej
katedrze, muszą uklęknąć przed człowiekiem i na znak
czci Bożej dla człowieka jego nogi całować. To nie jest
tylko piękna ceremonia, to jest wielka miłość Boga do
ludzi. Istnieje więc prymat człowieka nad rzeczą.
Człowiek nie może stać się niewolnikiem rzeczy: nie
może być też niewolnikiem innego człowieka, ani
żadnej władzy, choćby miała ona prawo - jak to jest w
życiu społecznym - odwoływać się do posług
człowieka. Może żądać posługi od człowieka
dla dobra wspólnego, ale nie może czynić go niewolnikiem”. Kraków,
27.09.1960 r. Wierny sługa... „Wszystko postawiłem na
Maryję: Pragnę przez Ciebie, z Tobą, w Tobie i dla Ciebie
stać się całkowitym niewolnikiem Twojego Syna, któremu Ty, o
Matko, oddaj mnie w niewolę, jak ja Tobie się oddałem w
niewolę. Wszystko, cokolwiek czynić będę, przez Twoje
ręce niepokalane, Pośredniczko łask wszelkich, oddaję ku
chwale Trójcy Świętej - Soli Deo.” Zapiski
więzienne Wierny sługa... „Bądźmy
chrześcijanami nie tylko w skrytości serca, przy zamkniętych
drzwiach domu, w kruchcie Kościoła, ale też na ulicy, w
biurze, w warsztacie fabrycznym, na roli i tylu innych miejscach, gdzie
żyje i pracuje człowiek”. Ksiądz
Kardynał Stefan Wyszyński Wierny sługa... Odszedł w chwili, gdy jak
powiedział Jan Paweł II - po ludzku biorąc był Narodowi
najbardziej potrzebny. Jednak w planach Bożej Opatrzności
realizowała się jeszcze jedna misja Księdza Prymasa. Setki tysięcy ludzi towarzyszyło Prymasowi
Polski w jego ostatniej drodze i żałobnej Mszy św.
Uroczystości trwały pięć godzin. Nikt w Polsce od wieków
nie miał takiego pogrzebu i nikt nie sprawił, że oczy
całego cywilizowanego świata skoncentrowały się tak
bardzo na Polsce. Być może Opatrzność Boża
powołując właśnie w trudnych i doniosłych chwilach Księdza
Prymasa z tego świata, wywyższyła w ten sposób Polskę,
jej prawa narodowe i religijne. Jeśli taki był sens odejścia Księdza
Kardynała, choć tak bardzo był wówczas potrzebny, to zaiste
niezbadane i łaskawe dla nas są wyroki Bożej Opatrzności.
W każdym razie duchowa moc Księdza Kardynała Prymasa
promieniuje spoza jego grobu. „Takiego Prymasa, Pan Bóg daje raz na tysiąc lat.” Tekst
transparentu z uroczystości pogrzebowych Księdza
Prymasa Stefana Wyszyńskiego 31 maja 1981 r. Wierny sługa... Służba kończy się, ale się nie
zmienia... Dworzec kolejowy w Warszawie.
Zapłakana matka oczekująca na przyjazd pociągu, ogląda w
telewizji transmisję z pogrzebowych uroczystości Księdza Prymasa
Wyszyńskiego. Płacząc, modli się, prosi Księdza Kardynała
o wstawiennictwo przed Bogiem, bo jej czternastomiesięczna córeczka
leży ciężko poparzona w szpitalu. Prosi dla niej o życie.
Z niedzieli na poniedziałek nastąpiła radykalna poprawa stanu
zdrowia. Gdy w poniedziałek matka przyjechała do szpitala, lekarz
powiedział: „W środę zabiera pani dziecko do domu”. Tak
też się stało. Dziewiętnastoletnia
mieszkanka Szczecina, uzdrowiona z agresywnego nowotworu tarczycy. Po
modlitwie wstawienniczej do Księdza Prymasa nastąpiło
uzdrowienie. W ciągu trzydziestu lat nie odnotowano powrotu objawów
nowotworowych. Dziś jest całkowicie zdrowa. Kiedyś mnie zabraknie, ale wy sobie to
przypomnicie Ksiądz Prymas Kardynał
Stefan Wyszyński 1970 r. Wierny sługa... Andrč Frossard
stwierdził: „Chrześcijaństwo umierało w różnoraki
sposób, ale trzeba było oczekiwać XX wieku, aby zobaczyć, jak
umiera ono ze strachu”. Dzięki Bogu byli i są ludzie jak Ksiądz Kardynał
Prymas Stefan Wyszyński, dzięki którym chrześcijaństwo na
pewno nie umrze ze strachu... Sługo dobry i wierny! Byłeś wierny w
rzeczach niewielu, nad wieloma cię postawię, wejdź do
radości swego Pana. (Mt 25, 21) ks.
Leszek Chudziński Nowenna Pompejańska Nowenna Pompejańska nazywana jest też nowenną „nie do odparcia”, ponieważ Matka Boża złożyła obietnicę, że każdy, kto przez 54 dni odmówi różaniec, prosząc o konkretną łaskę - otrzyma ją. Nowenna to dziewięciodniowe nabożeństwo odmawiane zazwyczaj w jednej konkretnej intencji. Nowenna pompejańska jest specyficzną modlitwą, bo składa się z sześciu nowenn. Powstała prawdopodobnie w Pompejach i została rozpropagowana przez dominikańskiego tercjarza bł. Bartłomieja Longo. Jako student związał się z ruchem satanistycznym, który dość mocno działał w ośrodkach akademickich. Był zafascynowany okultyzmem i doszedł nawet do wtajemniczenia na poziomie kapłana. Wiele grup studenckich w Neapolu oraz innych ośrodkach w krajach zachodniej Europy podlegało wtedy wpływom ruchów masońskich i satanistycznych. Błogosławiony Bartłomiej Longo dwa lata trwał w tych praktykach. Przeżywał wielkie ciemności, chciał popełnić samobójstwo. Znajomy katolik umówił go w końcu na spotkanie z księdzem, który przekonał Bartłomieja, że musi powierzyć się Matce Bożej. I rzeczywiście tak uczynił. Wyszedł z ciemności, ale przez cały okres nawrócenia mocno przeżywał swoje odejście od Boga i miał straszne pokusy rozpaczy. Kiedyś przyjechał do Pompejów, gdzie znajoma prosiła go, by zajął się terenem, który dzierżawiła. Podjął się tego zadania i gdy tam przebywał, nadal przeżywał ogromne ciemności. W pewnym momencie usłyszał słowa: „Jak będziesz się modlił na różańcu i propagował Różaniec, to Ja cię z tego uleczę”. To były słowa Matki Bożej. Zaczął odmawiać Różaniec i odzyskał spokój. W Pompejach odbudował kościół, wybudował sanktuarium Matki Bożej, do którego przywiózł obraz Matki Bożej Różańcowej ze św. Dominikiem. Pewnego dnia przyszła do niego kobieta, która została uzdrowiona za pośrednictwem Matki Bożej. W chorobie usłyszała wskazanie, że powinna modlić się na różańcu przez 54 dni. Pierwsze 27 dni miała prosić o uzdrowienie, a przez kolejne 27 dni miała dziękować. Po 54 dniach została uzdrowiona. Przyszła i opowiedziała o tym Bartłomiejowi. On natomiast zaczął w Pompejach propagować nowennę zwaną dzisiaj pompejańską. Papieże uznali tę nowennę oraz objawienia z nią związane jako prawdziwe ze względu na ogromną skuteczność. Jak się modlić? Nowenna pompejańska trwa 54 dni. Każdego dnia odmawiamy trzy części różańca świętego (radosną, bolesną i chwalebną). Jeśli ktoś chce, może odmawiać czwartą część z tajemnicami światła. Przed rozpoczęciem różańca wymieniamy najpierw intencję (tylko jedną), a następnie mówimy: „Ten różaniec odmawiam na Twoją cześć, Królowo Różańca świętego”. Odmawiamy modlitwy początkowe różańca (Wierzę w Boga, Ojcze Nasz, 3 Zdrowaś Mario, Chwała Ojcu) – jeden raz na początku nowenny w danym dniu. Odmawiamy różaniec – wszystkie 15 tajemnic (do nowenny pompejańskiej można dołączyć również tajemnicę światła). Nie trzeba odmawiać wszystkich tajemnic za jednym razem – modlitwę można podzielić, np. na pory dnia. Po zakończeniu każdej części różańca odmawiamy modlitwy: błagalną bądź dziękczynną. Modlitwy błagalne (odmawiane pierwsze 27 dni) i dziękczynne (kolejne 27 dni) w Nowennie Pompejańskiej: Modlitwy końcowe w trakcie części błagalnej: Pomnij o miłosierna Panno Różańcowa z Pompejów, jako nigdy jeszcze nie słyszano, aby ktokolwiek z czcicieli Twoich, z Różańcem Twoim, pomocy Twojej wzywający, miał być przez Ciebie opuszczony. Ach, nie gardź prośbą moją, o Matko Słowa Przedwiecznego, ale przez święty Twój różaniec i przez upodobanie, jakie okazujesz dla Twojej świątyni w Pompejach wysłuchaj mnie dobrotliwie. Amen. Modlitwy końcowe w trakcie części dziękczynnej: Cóż Ci dać mogę, o Królowo pełna miłości? Moje całe życie poświęcam Tobie. Ile mi sił starczy, będę rozszerzać cześć Twoją, o Dziewico Różańca Świętego z Pompejów, bo gdy Twojej pomocy wezwałem, nawiedziła mnie łaska Boża. Wszędzie będę opowiadać o miłosierdziu, które mi wyświadczyłaś. O ile zdołam będę rozszerzać nabożeństwo do Różańca Świętego, wszystkim głosić będę, jak dobrotliwie obeszłaś się ze mną, aby i niegodni, tak jak i ja, grzesznicy, z zaufaniem do Ciebie się udawali. O, gdyby cały świat wiedział jak jesteś dobra, jaką masz litość nad cierpiącymi, wszystkie stworzenia uciekałyby się do Ciebie. Amen. Na koniec odmawiamy modlitwę „Pod twoją obronę” oraz trzy razy z ufnością prosimy: „Królowo Różańca świętego, módl się za nami”. Nowenna Pompejańska jest szkołą modlitwy i należy odmawiać ją codziennie. Jeżeli z jakiegoś powodu ją przerwiemy, należy zacząć od nowa. Dlaczego 54 dni? Nowenna kojarzona jest z dziewięcioma dniami modlitw. W przypadku Nowenny Pompejańskiej modlitwa trwa 54 dni. Skąd ta różnica? Matka Boża w objawieniu poleciła odmówić trzy nowenny dziękczynne i trzy błagalne. Daje to 6 nowenn po 9 dni, co daje razem 54 dni. Nowenna Pompejańska dzieli się na dwie części po 27 dni – część błagalną i dziękczynną. Modlitwie towarzyszy przez cały czas jedna intencja. |
|
|
